درخت شاه­توت را بومی ایران می‌دانند. درختی است به ارتفاع چهار تا ده متر که گاهی به بیست متر نیز می‌رسد. ریشه‌ی درخت شاه توت قرمزرنگ و تیره است. پوست درخت شاه­توت قهوه‌ای است ولی شاخه‌هایش تا اندازه‌ای سبز روشن است. جوانه‌هایش براق، مخروطی و به رنگ قهوه­ای مایل به بنفش و از جوانه‌های درخت توت قوی‌تر  و کلفت­تر است. برگ‌هایش بیضی یا قلبی شکل با حاشیه‌ای دندانه‌دار ونوک­تیز است. برگ‌های بالایی سبز تیره و برگ‌های پایینی سبز روشن  هستند. گل نر توت سیاه کوتاه و کلفت و به رنگ سبز تیره است. گل ماده از گل نرکوتاه‌تر است. زمان گل‌دهی آن معمولاً اردیبهشت ماه است. دم میوه ضخیم و محکم است. گوشت میوه­ها از دیواره­ی گل‌ها به­وجود می‌آید که رنگ آن‌ قرمز تیره یا آبیِ مایل به سیاه می‌شود و تنها کمی قبل از افتادن از درخت قابل خوردن است. میوه‌های شاه­توت را خشک نمی‌کنند و تنها به صورت تازه مصرف می‌شود. درخت شاه­توت از درخت توت سفید بیشتر رشد می­کند و بلندتر است.

 برای درخت کاری ابتدا باید دو مورد را تعیین کرد. نخست، مکانی که قرار است در آن درخت کاری صورت گیرد و دوم انتخاب و تهیۀ نهال. پس از مشخص شدن محل مناسب برای درخت کاری و انتخاب نهال خوب، شرایط برای نهال کاری آماده است.

 زمان کاشت نهال

بهترین زمان کاشت نهال، اغلب در هنگام خواب نهال است. در مناطق گرم و معتدل و نیمه سردسیر، بهترین زمان کاشت، پاییز و پس از به خواب رفتن نهال است ولی در مناطق نیمه سردسیر بهتر است نهال کاری پس از سپری شدن یخبندان انجام شود.

مناسب ترین زمان روزانه برای درخت کاری، روزهای ابری و هوای آرام است. در روزهای آفتابی و گرم و یا یخبندان و یا در هنگام وزش بادهای شدید باید از کاشت نهال خودداری کرد. پایان زمان کاشت در پاییز باید طوری برنامه ریزی شود که ریشۀ نهال قبل از رسیدن یخبندان، با محیط جدید سازگار شود. بنابراین زمان کاشت باید دو تا سه هفته قبل از بیداری ظاهری نهال باشد.